Бірден асып, біреуден жүрдік пе кем?
Тәтті екен-ау, дүние-ай, тірлік деген.
Жақсы екен-ау жұмыс та күнде асығып,
Шаршап-талып жүрсек те бір бітпеген.
Қыз-қыз қайнап, тамырда сезім күліп,
Түнде жортып, талтүсте көзіңді іліп,
Бір пендеге жағынбай, табынбай да,
Жүрген шақтар өзіңді өзің біліп.
Бәрі-бәрі тірліктің тәтті армандай,
Алдыңа әкеп, асылын ақтарғандай.
Ғашығыңның атын да әуендете
Әнге қосып қайтатын шақтар қандай!
Қай қылығын кететін ескерместен,
Бір бақыт-ау тапқан да дос теңдестен.
Шын бақыт-ау бұрылмай бағытыңнан,
Тарта беру,
Сырт көзден сескенбестен.
Түскен шақта төңірек сымбаттана,
Жан сырыңды жағалай күнде ақтара.
Жатқан қандай, шіркін-ай, туған жердің,
Торғайының шырылын тыңдап қана!
Арман жоқтай артында қалса бір үн,
Жатасың-ау таусылып хал-сабырың.
…Ең қиыны кеш біліп, кеш ұққан-ау,
Қайталанбас тірліктің барша құнын!
Автор: Сәкен Иманасов
