Фото: freepik
Ең маңызды деген отбасылық қатынастар – бұл ерте бала-аналық қатынастар. Олар нәрестенің, баланың, ересектің ары қарайғы психикалық дамуы үшін матрица құрады.
Онтогенездің ерте кезеңдерінде ана мен сәби бөлінбейді, олар бір тұтас психикалық ағзаны бейнелейді, ал олардың қатынастары симбиотикалық болып табылады.
Баланың өсуіне қарай симбиоздың физикалық және пси- хикалық қатынастары өзгереді: олар алшақтай бастайды, бала автономды болуды үйренеді, және симбиоздың қатынасыда когнетивтік құрамдық күшпен ерекшеленетін психологиялық қатынастармен алмастырылады.
Сәбидің психикалық өмірі толығымен аналық қамқорға тәуелді. Сонымен қатар баланың жанынан бір елі кетпейтін кез келген адам «ана» бола алады, — әке, апа және басқалар., бірақ ол тек бір ғана адам болу керек.
Күнделікті қамқорлық танытушы бір «объект» — қалыпты сәбиліктің міндетті шарты.
Бала өмірінің бірінші жылындағы кезеңді жиі довербалды балалық деп атайды, сәби жинақтайтын тәжірибе сөзсіз эмо- ционалдық тәжірибе болып табылады,
