Қазақ базарға сатуға сиырын алып келді. Расписка қазақша жазылған. Оны қазақша білмейтін милиция дұрыс деп таппайды. «Алған расписканы орысша жазып әкел» – дейді.
Жай қарағанда, бұл ұсақ нәрсе болып көрінуі мүмкін. Ұлттық психология жағынан қарасақ, бұл – үлкен жұмыс.
Қазақша жазылған расписка жарамағаннан кейін ана қазақтың жүрегінде өз ұлтының кім екендігі сезіледі. Оның көзіне қазақтың жұмысының бәрі орынсыз, осал секілді боп көрінетін болады. Ол өзінің күшіне сенбеуге айналады. Оған басқа ұлттың алдында жасқаншақтық пайда болады, өз жерінде кеудесі көтеріліп, аяғын алшаң басып жүре алмайды, – деп 1927 жылы «Еңбекші қазақ» газетіне Алаштың біртуар азматы Смағұл Сәдуақасов күңіріне жазады.
Қазақ үшін бұл мәселе әлі күнге дейін күн тәртібінен түскен жоқ.
