Сүйеді әркім өзінің қалағанын,
Алуан еткен табиғат әр адамын.
Біреу жарын аялап қастерлесе,
Біреу арман етеді бала қамын.
Біреу үшін ең қымбат – мансап биік,
Өмір бойы кетеді аңсап, күйіп.
Біреулерге ақша артық ата-анадан,
Жұтсам дейді дүниені таусап тұрып.
Біреу жүрсе әр нені өлшеп біліп,
Жеңу үшін өз «жауын» кең шеп құрып.
Қаскөйліктің түбіне жеткізбей-ақ,
Кетеді екен оны өмір жер соқтырып.
Ал біреуге ардақты ел тілегі,
Соған жаны жадырап серпіледі.
Қауым сүйген мүддені қай-қашан да,
Көз алдына қастерлеп келтіреді.
Ұқсаң,
Мән жоқ мардымсыз өз деміңмен,
Қара сөзді қатық қып езгеніңмен.
Нені сүйдім, осыным дұрыс па, деп
Салмақта дос сананың безбенімен!
