Сен жыладың, жігітім,
Көп көрдім деп тұрмыстың тапшылығын,
Қайтпады деп жұртқа еткен жақсылығым.
Сен жыладың,
Сезімің жасып ағып,
Кіп-кішкентай балаңды қасыңа алып.
Қырмызы күнім өтті деп.
Сенгенім сатып кетті деп.
Сен жыладың:
Аңғармай қалдым орды деп,
Қадамым сəтсіз болды деп,
Бір қатты соққы алдым деп,
Бақытсыз болып қалдым деп.
Сен жыладың:
Мен бірақ, селт етпедім,
Білем сені тағдырдың ерке еткенін,
Білем сені – өр көңіл, жомарт едің,
Енді бүгін… қалай бұл кер кеткенің?
Жə, жə, жарар,
өткен күн оралар ма,
Қарау керек, бауырым, саған алға.
Басыңдағы бөрік пе,
орамал ма?
Бөpік болса, ауыс тез басқа күйге,
Көз жасыңды көрсетпе жас сəбиге.
Көз жасыңды көрсетпе, сұранамын,
Əй, əй, жігіт, сен маған ұнамадың.
Жас нəресте көруге тиісті емес,
Əкесінің еңкілдеп жылағанын,
Əкесінің тым күйреп құлағанын.
Ерлік пенен ездіктің жолы қатар
Екеуінің арасы біp-aқ адым.
Көз жасыңды көрсетпе сұранамын.
Көтер, кəне, басыңды, қалай бұның,
Мұз боп epіп кеткен бе бар айбының?
Көтер, кəне, басыңды,
Күніңді босқа өткізіп пе едің,
Тағдырың неге сыр айтты сараң?
Өмірдің барлық сəтсіздіктерін
Бақытсыздық деп, кім айтты саған?
Кім айтты саған,
Тұлпарды сүрінбейді деп,
Асауды мінілмейді деп,
Ақ көйлек кірлемейді деп,
Қара eшкі мүжіген ағаш
Қайтадан гүлдемейді деп?
Kім айтты саған
Жұрттың бəpі мейірбан, арайлы деп,
Жұрттың бəpі шындықты қалайды деп,
Биікті ардақтайды деп,
Асылды қорлатпайды деп…
Тоқырау білмес айбыны
Адалдық деген əлемнің ұлы байлығы.
Бетіне жиған ұятты
Əйтсе де, ол кейде кінəмшіл бала сияқты.
Тірлікте осы баланы
Өкпелететіндер бар да,
Жұбататындар бар.
Жек көретіндер бар да,
Ұнататындар бар.
Арын сатып қорлайтындар бар да,
Жанын сап қорғайтындар бар.
Қиналып бекер алаңдадың-ау,
Ойыңды шығар өpіcкe.
Өзің-ақ айтшы ғаламда мынау
Жеңудің бəрі жеңіс пе?
Жігітке арман жеткізіп пе еді
Өз сорын өзі жеңбесе.
Өмірдің барлық сəтсіздіктері
Бақытсыздық емес, ендеше!
