Шаңырақтың шуақ шапағы,
Әулеттен мұра баталы.
Көнеден қалған көз едің
Әкемнің ескі шапаны.
Нарқын да ұқпас бұл нарық,
Жамылып жатам мұңданып.
…тері мен исі әкемнің
көк шапанына сіңді анық.
Құшқалы қашан тәні жер,
Көк шапан ғана жәдігер.
Ұрпағы кеттік жан-жаққа
Өзімен-өзі әбігер.
Киім біткеннің ұлысы,
бөлектеу және тігісі.
Жас келген кезге жарасқан –
Тәшкеннен еді пүліші…
Бақыт боп атқыр, барша таң,
армандап өтті қанша атаң.
…Әкемнің исі,
Анамның –
көзінің нұры бар шапан.
Жанының біздер көктемі,
тебіреніп айтар текті елі.
Көк шапан киген әкеден –
көгеріп,
көктеп кеткелі…
Балапаным-ай,
не білдің,
періштесіндей көңілдің.
Әкемнің ескі шапаны –
Өңіріндегі Өмірмін!
Шаңырақтың шуақ шапағы,
Әулеттен мұра баталы.
Көзайым кездің көзіндей –
Әкемнің ескі шапаны!
