Әкем айтқан:
– Өзің үшін өзгені сатпағын деп,
Мақтанба елдің жүгін ақтадым деп.
Балам, қазір бастаудың басысың сен,
Өзен болып ашылып аққаның жоқ.
– Балам,– деген:
– Адам күні өтеді адамменен,
Сен әкеңнің атына кір келтірме.
Пейіш деген сол болар маған деген.
Тек жіберме, қарағым, бір күніңді,
Адамша өткіз осынау тірлігіңді.
Елдің бәрі қимылдап жүрген кезде,
Жауып тастап жатпа сен түндігіңді.
Жанар кезде жалындап жана білгін,
Аларыңды өмірден ала білгін.
Мүмкін емес, қарағым, мүмкін емес,
Мәңгі солмай тұруы лала гүлдің.
Ізден! Үйрен! Біл Бәрін! Ала білгін!
