Сақтар — ежелгі көшпелі халық, олардың тарихы біздің заманымызға дейінгі 1-ші мыңжылдықтың ортасына тән. Сақтар — Иран, Ауғанстан, Орта Азия, Қазақстан, Қытайдың батыс бөлігі және Ресейдің оңтүстігін қамтитын кең аумақты мекендеген халықтар.
Сақтардың шығу тегі туралы бірнеше теория бар. Олар, негізінен, Иранның Солтүстік-Шығыс және Орталық Азиядан шыққан деп саналады. Сақтардың негізгі шаруашылығы — мал шаруашылығы, әсіресе жылқы өсіру болды. Сонымен қатар, олар аңшылықпен, егіншілікпен айналысқан.
Сақтардың мәдениеті өте бай және өзіндік ерекшеліктерге ие болды. Олар темір мен алтынды өңдеу ісінде жоғары жетістіктерге жеткен, алтыннан сәнді әшекейлер, бұйымдар, қару-жарақтар жасап шығара білген. Сонымен қатар, сақтардың жерлеу дәстүрлері мен өнері ерекше орын алады. Мысалы, олар жер астындағы үлкен обалар мен қыш ыдыстарда сақталған жерлеу кешендерін қалдырған.
Сақтар бірнеше негізгі тайпаларға бөлінген, олардың арасында массагеттер, сакалар, тиграхаудалар сияқты үлкен топтар болды. Бұл халықтар Ежегі Рим империясымен, Парсы патшалығымен және басқа да ежелгі өркениеттермен байланыс орнатқан.
Сақтардың мәдениеті мен қоғамы туралы ең көп мәліметтерді Геродот, Страбон сияқты көне тарихшылар қалдырған. Геродот сақтарды «скифтер» деп атаған, бірақ олардың мәдениеті мен тілі өте ерекшеленді. Сақтардың көрнекті басшыларының бірі — Томирис, ол парсы патшасы Кирді жеңіп, атақты шайқасқа қатысқан.
Сақтардың тарихы мен мәдениеті қазіргі Қазақстанның, Өзбекстанның, Түркменстанның және басқа да Орталық Азия елдерінің тарихы мен мәдениетінің маңызды бөлігі болып табылады.
