Бір Шайқожа деген адамның Майтабан атты бір үлкен қара төбеті өзі сақ болса керек. Сол Шайқожаның үйіне біреу жақындаса, оны келіп абалайды. Жақын келген ешкім жоқ болса, қара жолға барып, тап жолдың қасына жатады. Бір күні сол Майтабан сол жолда жатса, Ерқожа деген адамның Майлыаяқ атты бір көк төбет иті сол Майтабанның күнде жолға барып жатқанын көріп: «Иә, мен одан барып сұрап келейін. Не турада жолға барып жатады екен?» – деген ойға келеді. Сонда Майтабан жолда жатқанда, оған Майлыаяқ барды. Қасына кеп сұрады: «Сен болсаң, Майтабан, осы не турадан жолға келіп жатасың?» – деп. Сонда Майтабан Майлыаяққа айтты: «Мен болсам адам баласын сынап тұрамын». Сонда Майлыаяқ Майтабаннан сұрады: «Сен болсаң қалайша адам баласын сынап тұрасың?». Сонда Майтабан Майлыаяққа айтты: «Жақсы адам маған жақын келгенде, аулақ тартып айналып, үндемей өтіп кете береді. Жаман адам маған жақын келмей, анадай жерден айқайлап, қолда таяғы бар болса, сол таяқты ала маған қарай жүгіреді. Сол уақытта мен тұрып, жолдан кейін барып анаумен де ұрысып қоямын, мен болсам сенің неңді алдым? – деп. Сөйтіп, бір күнде осы жолменен неше жақсы адам өтеді, неше жаман адам өтеді, соны мен біліп тұрамын». Сөйтіп, Майтабан Майлыаяққа осы сөзді айтты. Сөйтіп, иттің де сыншысы болады екен.
